Nieuwe versie pamflet tegen antikraak
Antikraak is
minder sociaal
Pamflet tegen anti-kraak
Waarom antikrakers de stakingsbrekers van de woningmarkt zijn
Oproep om niet te antikraken
Antikraak ?
In Nederland staat ongeveer tussen de 7 en de 8 miljoen m2 kantoorruimte
(zowel verouderd als pas opgeleverd) leeg. Dit bedraagt 10 % van het
totaal aan kantoorruimte. Ieder jaar wordt er ook weer 10% bijgebouwd.
Dit legt een enorm beslag op de infrastructuur van het bouwen, hetgeen
de prijs voor de woningbouw opdrijft. Tegelijkertijd heeft de
Nederlandse overheid de woningbouw uitbesteed aan de woningcorporaties.
Alle huurprijsbescherming en sociale bedoelingen ten spijt, zal er meer
huur voor woningen worden gevraagd bij een overvraag aan huurwoningen;
Amsterdam is hier het empirisch bewijs voor. Ook worden betaalbare
woningen tegen de vlakte gegooid, terwijl mensen om deze zelfde woningen
staan te springen met wachtlijsten tussen de 4 en 7 jaar. Zelfs in dit
klimaat durft de regering meer woningen te ‘liberaliseren’, dat wil
zeggen: nieuwe huurders van deze woningen krijgen niet meer de normale
huurprijsbescherming. Huisjesmelkers worden door de gemeente aangepakt
zonder oog te hebben voor de belangen van de zittende huurders die, op
de keper beschouwd, heus niet voor hun lol of de lage huren in zulke
woningen wonen, dit terwijl de gemeente zelf helemaal NIETS doet aan de
woningnood.
Wat heeft dit te maken met woningnood?
* Niet zelden wonen er in antikraakpanden het minimale aan
bewoners: panden met 10 mensen erin waar er wel 200 in kunnen
wonen, zijn de de excessen waar we over spreken.
* Antikraak maakt uitbuiting van de (speculatieve) leegstand
economisch rendabel en – ten onrechte – maatschappelijk
geaccepteerd: weliswaar heeft de Gemeente Rotterdam de
bevoegdheid woonruimte te vorderen in het belang van een
rechtvaardige woonruimteverdeling, hier heeft zij het laatste
decennium nimmer gebruik van gemaakt.
* Terwijl de Leegstandswet aan eigenaren de wettelijk geregelde
mogelijkheid geeft om panden te verhuren zonder de normale
huurbescherming, worden antikraakpanden veelal veel langer in
gebruik gegeven aan antikrakers dan de toegestane duur van de
vergunning (en eventuele verlenging daarvan inbegrepen) op grond
van de Leegstandswet.
* De antikraakbureau’s vangen van twee kanten: zowel van de
eigenaar van het vastgoed, als van de mensen die op het pand
passen. Dit terwijl deze partijen ook zonder deze bemiddeling
elkaar gemakkelijk zouden kunnen vinden met behulp van de
digitale snelweg. Bij achterstallig onderhoud wijzen de
antikraakbureau’s iedere verantwoordelijkheid van de hand.
* De antikraakbureau’s schuwen niet zelden om met gebruikmaking
van bluftechnieken hun oppassers ervan te overtuigen dat zij
geen huurbescherming hebben in die gevallen dat er meer wordt
betaald dan enkel de servicekosten.
* De antikraakbureau’s behouden zich het recht voor om – op
gespannen voet, zo niet helemaal in strijd met het huisrecht –
onaangekondigd en zonder dringende noodzaak de woning te
betreden. Dit is in het huurrecht, dat overigens niet zomaar met
een overeenkomst opzij kan worden gezet, volstrekt uitgesloten
(en terecht).
* Er zijn gevallen bekend dat de antikraakbureau’s zonder enige
vorm van overleg de verwarming van hun oppassers afsluiten.
* Huurders van woonruimte hebben bij opzegging door de verhuurder
altijd recht op rechterlijke tussenkomst en dit is niet voor
niets.
* Zelfs wanneer men direct met de eigenaar een tot een
overeenkomst kan komen, voor een ‘om niet’ contract ten behoeve
van het oppassen op kleine woningen waardoor er niet echt sprake
is van onderbezetting, dan nog kan het gebeuren dat de
buurtstrijd, die gericht is tegen sloop of renovatie uit
winstbejag, gefrustreerd wordt.
* Antikrakers zijn de stakingbrekers in de strijd tegen de
woningnood; zij maken het kraken van vastgoed onmogelijk,
terwijl dit een legitiem actiemiddel kan zijn. Doordat
antikrakers minder rechten dan huurders hebben, frusteren zij al
snel menige buurtstrijd voor behoud van betaalbare woonruimte.
* De anti-kraak bureaubeau’s bepalen wie er komt te wonen; zij
leggen er geen publieke verantwoording over af. Er wordt gewerkt
met een systeem van ballotage en refenenties.
UITHOLLING VAN HET HUURRECHT!
Dit alles bij elkaar genomen, maakt dat antikraak gezien kan worden als
een maatschappelijk ongewenste ontwikkeling met uitholling van het
huurrecht en deflatie van de positie van woningzoekenden tot gevolg.
Antikrakers werken mee aan de verrijking van organisaties die dergelijke
neveneffecten van hun economische bedrijvigheid op de koop toe nemen.
Het enkele argument dat men in een gat in de markt springt, maakt het
hele fenomeen van antikraak alles behalve moreel aanvaardbaar.
Voor betaalbare woonruimte is hard gewerkt en ook strijd gevoerd, onder
meer door huurstakingen. Wanneer er geen betaalbare woonruimte geeist
wordt, zal daar ook niet in worden voorzien.
Oproep!
Ook antikrakers gaan veelal niet voor hun lol in een antikraakpand
zonder huurbescherming (in sommige gevallen wel huurbescherming) wonen.
Toch willen we hen oproepen om, wanneer zij al een beetje aan het
overwegen zijn om te verhuizen, het boven uiteengezette ook in
overweging te nemen.
Niet in de laatste plaats willen we potentiële antikrakers oproepen om
principieel niet hun geld te geven aan antikraakbureaus. Tevens zouden
we eigenaren van vastgoed willen aansporen om zelf, buiten
antikraakbureaus om, een betrouwbare partij te zoeken om eventuele
leegstand op te heffen
en daarbij in het kader van verantwoord ondernemerschap een maximale
bezetting van het vastgoed na te streven, dit alles mogelijk in
samenwerking met andere marktpartijen en overheden. Ervaringen met
dergelijke praktijken zien wij graag tegemoet bij via
http://www.krakendrotterdam.org
Don't live as a property guardian 